Güneşim battığından beri,
gölgem o ağacın yanında duruyor.
Gölgesiz dolaşıyorum..
Bazen gölgem ağacın sağından soluna,
bazen de önünden arkasına yer değiştirmiş.
Ve ben anlıyorum ki;
güneş oradan geçmiş.
Başka yerde gördüğümde güneşi,
gölgem ziyaretime geliyor.
Güneş battınca tekrar yerine
o ağacın yanına dönüyor..
Bu böylece devam ediyor..
Bugün güneşi gördüm sandım
ama baktım dikkatlice eski parlaklığı kalmamış.
Güneş sönmüş,
ve aşk terk etmiş bizi...
Gölgem dedim gel yanıma!
Benimle var idin güneşle değil.
Yeni bir ışık kaynağı bulana kadar bana mahkumsun,
ayrılma ardımdan!
4 Aralık 2010
En kara gecelerin birinde Ankara'da...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder